Naar aanleiding van Willem Elsschot

Tegen het eind van het interview vraagt Martin Simek aan Ida de Ridder of haar kinderen ook een boek over haar zullen schrijven en het antwoord luidt: "Neuh, dat denkiknie." Net verschenen is het boek waarin de negentigjarige Ida de Ridder de herinneringen aan haar moeder Fine heeft opgeschreven. In 1994 publiceerde ze al het relaas over haar vader Alfons de Ridder. Pas wanneer ze op het lyceum zit komt ze erachter dat vader Alfons een schrijver is, onder hte pseudoniem Willem Elsschot. In haar optiek rechtvaardigt hij alle geschrijf. Over hem, over zijn vrouw, maar daar houdt het dan kennelijk op. Alles naar aanleiding van Willem Elsschot.

Het mooist in deze podcast op locatie (in Antwerpen bij Ida thuis) zijn de voorgedragen gedichten. Van het scabreuze 'schele vanderlinden' het subtiele protest over de executie van oorlogsmisdadiger Borm en het poetische en hartverscheurende protest over Marinus van der Lubbe. Simek laat het lezen aan Ida over, maar doet het haar niet aan om Schele Vanderlinden uit te dragen, dus dat doet hijzelf.

Als het gaat over het huwelijk van Alfons met Fine en de kinderherinneringen van Ida, dan klinkt in de achtergrond de lach van regisseur Gijs Groenteman. Simek laat hem daarop onvoorbereid het gedicht Het Huwelijk voordragen - een cynische zang op de teloorgang van liefde in treurnis. Ida wil niet weten van betrekking op haar ouders, maar wil wel even iets rechtzetten. Het gedicht spreekt van 'grootse zonde' en niet, zoals Gijs het declameerde: grootste zonde.