Is de postproduktie van Simek 's Nachts zo moeilijk dat de podcasts in tweetallen uitgebracht worden en je dan vervolgens weer een maand moet wachten? Vandaag vielen er twee aflevering in de bus van afgelopen December. Herman Finkers, daar zal ik nu over schrijven, en Bas Heijne, de uitzending die ik volgende week zal bespreken.
Tijdens de inleiding valt Martin Simek zichzelf in de rede. Hij vindt dat hij de introductie van Herman Finkers te treurig maakt. Schuw jongetje wordt moeizaam cabaretier en lijdt ook nog aan kanker. Een vergelijkbare interuptie geschiedt later in het gesprek; Simek vraagt zich hardop af of hij Finkers wel geloven mag. Op mij kwam de tukker wel authentiek over en ik vroeg me ook af of het er wel zo verschrikkelijk toe doet of hij liegt of niet. Ook door te luisteren naar het verhaal dat de man over zichzelf wenst te vertellen leren we hem kennen. Daar ging het toch om?
De interupties zouden een sfeerbreuk betekend hebben, als Herman Finkers niet onverstoorbaar doorgaat. Het geeft hem de kans om van de onderwerpen weg te manoevreren waar hij kennelijk niet te diep op in wil gaan. Finkers is gelovig, maar meer dan dat hij Rooms-Katholiek is, kwam ik niet te weten. Hij wilde het ook niet teveel over zijn huwelijk en kinderloosheid hebben - al schijnt dat tien jaar geleden aan de orde te zijn geweest. Gelukkig valt er te genieten van verhalen over Finkers als performer. Mooie verhalen, ook als het niet waar is.
Meer Simek op dit blog:
Tijs Goldschmidt,
Truus Menger,
Eva Maria Staal,
A. C. Baantjer,
Ida de Ridder.