Wanneer kan je beginnen met zindelijkheidstraining? Ze zeggen, wanneer het kind kan praten en het beste in de zomer. Jonathan is nu tweeenhalf, het is zomer, maar praten doet hij nog niet erg - dat krijg je ook met twee talen.
Maar vanavond had ik door dat hij wilde gaan poepen en ik heb hem snel op de WC gezet. In tegenstelling tot eerdere pogingen bleef hij lekker zitten. Ik moedigde hem aan en zowaar, hij ging zijn best doen om het op de WC te doen. Gauw Rachel geroepen en die heeft het historisch moment meteen op de digitale plaat vastgelegd.
Hij was reuze trots. Al noemde hij het produkt 'pipi' en en geen 'kaki', ach ja, zoals gezegd: praten doet hij nog niet zo.
Thursday, June 21, 2007
Alternatief roleplay (2)
Zou roleplay via podcast kunnen? Je kunt in ieder geval je table-top sessie opnemen en er een podcast van maken. Ik heb een zo'n sessie beluisterd, maar vond er niet veel aan. Als je het dan toch audio wilt maken, dan moet het anders.
Misschien moeten de spelers, om te beginnen, niet rond de tafel zitten, maar in een Skype conference call zitten. Dan heb je in ieder geval een gelijk geluidsniveau en je sluit het visuele aspect uit. Dat is toch al het meest frustrerende in een podcast als je er naar luistert en er wordt een referentie gemaakt naar iets dat iedereen behalve de luisteraar kan zien. Dat zou al beter zijn.
Maar misschien moet je meer richting PBeM gaan. In plaats dat de GM een email aan de spelers stuurt, stuurt hij een soundclip en de spelers sturen namens hun character een soundclip terug. En dat wordt gecompileerd tot een podcast. Zo wordt het meer een hoorspel.
Lastig hoor. Ik houd het nog maar even op email. Per email stuur ik mijn spelers de situatie en zij beschrijven de reactie van hun personage in een email terug. En na verloop van tijd assembleert zich dat tot een nieuw hoofdstuk in het verhaal. En dat zet ik on-line op de site van onze PBeM.
Misschien moeten de spelers, om te beginnen, niet rond de tafel zitten, maar in een Skype conference call zitten. Dan heb je in ieder geval een gelijk geluidsniveau en je sluit het visuele aspect uit. Dat is toch al het meest frustrerende in een podcast als je er naar luistert en er wordt een referentie gemaakt naar iets dat iedereen behalve de luisteraar kan zien. Dat zou al beter zijn.
Maar misschien moet je meer richting PBeM gaan. In plaats dat de GM een email aan de spelers stuurt, stuurt hij een soundclip en de spelers sturen namens hun character een soundclip terug. En dat wordt gecompileerd tot een podcast. Zo wordt het meer een hoorspel.
Lastig hoor. Ik houd het nog maar even op email. Per email stuur ik mijn spelers de situatie en zij beschrijven de reactie van hun personage in een email terug. En na verloop van tijd assembleert zich dat tot een nieuw hoofdstuk in het verhaal. En dat zet ik on-line op de site van onze PBeM.
Alternatief roleplay (1)
Tjeerd was op een feest waar hij zich verveelde. Een paar bekenden die hij verwacht had, waren niet komen opdagen. Hij stond te twijfelen of hij zou weggaan of toch nog wat langer wachten. Intussen beluisterde hij het gesprek dat naast hem gevoerd werd.
-Heb je 't al gehoord; Ees is getjellist.
-Tering, wat vond Rick ervan?
-Hij deed waanzinnig gefokt.
-Hattie geen lukpoint meer?
-Nee, 't was een verschrikkelijke fumbelparty.
-Weet Angela dat Ees getjellist is?
-Nee, ik was dee-em.
De laatste spreker was een slungelachtige jongen die met zijn rug naar Tjeerd toe zat. Hij had lang vlasblond haar dat met een elastiekje tot een staart gebonden was. Hij schokte lichtjes met zijn schouders wanneer hij sprak. De ander was een kleine donkere jongen met sluik zwart haar. Hij droeg een ronde bril met dikke glazen. De bril kwam aanvankelijk wat studentikoos op Tjeerd over, maar dat kon hij niet rijmen met diens merkwaardige taalgebruik. De donkere jongen lardeerde zijn plat Amsterdams met anglicismen, waar Tjeerd nog nooit van gehoord had.
-Heeft Angela een spel om Ees (of misschien was het wel Ace, bedacht Tjeerd) te untjellissen?
-Weet ik niet. Dit is natuurlijk ontzettend hajki, dan moet ik heel goed gooien.
-Angela is toch best wel een high level character?
-Ho ho, ze is nog maar veteran.
Dit is een bedachte schets, maar het ontloopt niet ver de werkelijkheid van hoe ik met roleplay in aanraking kwam. Omdat ik me toch verveelde heb ik me in het gesprek gemengd en laten uitleggen waar het nu eigenlijk over ging. Een week later deed ik zelf mee met een roleplay sessie en het zou niet meer ophouden. Al snel werd ik ook een DM (dus niet dee-em) oftwel een spelleider. Ik deed het net een beetje anders -- als altijd op zoek naar een alternatief.
Het werd pas echt zoeken naar een alternatief toen ik in Israel kwam te wonen. Daar kende ik geen spelers en toen ik ze eenmaal kende, ging het spel toch nog moeizaam; roleplay in het Hebreeuws is wel een stukje lastiger dan in je moers taal. Intussen had ik wel een heel goed alternatief gevonden: Roleplay via email.
Ook in het roleplay via email werd ik al snel spelleider. Het spel gaat aanmerkelijk langzamer dan het gewone rond-de-tafel-rollenspel, maar daar staat tegenover dat het meer aandacht voor taal, verhaal en detail heeft. En je speelt het in de verloren minuten; er zijn geen vrije avonden voor lange speelsessies meer nodig. Kortom een ideaal alternatief voor een man met een gezin, een baan en een woonplaats in het buitenland.
-Heb je 't al gehoord; Ees is getjellist.
-Tering, wat vond Rick ervan?
-Hij deed waanzinnig gefokt.
-Hattie geen lukpoint meer?
-Nee, 't was een verschrikkelijke fumbelparty.
-Weet Angela dat Ees getjellist is?
-Nee, ik was dee-em.
De laatste spreker was een slungelachtige jongen die met zijn rug naar Tjeerd toe zat. Hij had lang vlasblond haar dat met een elastiekje tot een staart gebonden was. Hij schokte lichtjes met zijn schouders wanneer hij sprak. De ander was een kleine donkere jongen met sluik zwart haar. Hij droeg een ronde bril met dikke glazen. De bril kwam aanvankelijk wat studentikoos op Tjeerd over, maar dat kon hij niet rijmen met diens merkwaardige taalgebruik. De donkere jongen lardeerde zijn plat Amsterdams met anglicismen, waar Tjeerd nog nooit van gehoord had.
-Heeft Angela een spel om Ees (of misschien was het wel Ace, bedacht Tjeerd) te untjellissen?
-Weet ik niet. Dit is natuurlijk ontzettend hajki, dan moet ik heel goed gooien.
-Angela is toch best wel een high level character?
-Ho ho, ze is nog maar veteran.
Dit is een bedachte schets, maar het ontloopt niet ver de werkelijkheid van hoe ik met roleplay in aanraking kwam. Omdat ik me toch verveelde heb ik me in het gesprek gemengd en laten uitleggen waar het nu eigenlijk over ging. Een week later deed ik zelf mee met een roleplay sessie en het zou niet meer ophouden. Al snel werd ik ook een DM (dus niet dee-em) oftwel een spelleider. Ik deed het net een beetje anders -- als altijd op zoek naar een alternatief.
Het werd pas echt zoeken naar een alternatief toen ik in Israel kwam te wonen. Daar kende ik geen spelers en toen ik ze eenmaal kende, ging het spel toch nog moeizaam; roleplay in het Hebreeuws is wel een stukje lastiger dan in je moers taal. Intussen had ik wel een heel goed alternatief gevonden: Roleplay via email.
Ook in het roleplay via email werd ik al snel spelleider. Het spel gaat aanmerkelijk langzamer dan het gewone rond-de-tafel-rollenspel, maar daar staat tegenover dat het meer aandacht voor taal, verhaal en detail heeft. En je speelt het in de verloren minuten; er zijn geen vrije avonden voor lange speelsessies meer nodig. Kortom een ideaal alternatief voor een man met een gezin, een baan en een woonplaats in het buitenland.
Wise Counsel with Steven Shaps
I went into this edition of Wise Counsel with prejudice. I did what I usually do not do and that is reading about the interviewee (Steven Shaps) and studying his website. As a result I was put off by all the 'New Age stuff' and not expecting something solid.
I was wrong. On all accounts it is a very pleasant to follow conversation that Dr. David van Nuys and Steven Shaps have and the pointers on the subject - anger management, are very useful. Moreover, Steven Shaps takes me in completely when he relates about his work in prison. He describes his approach with the detainees and tells about his experiences.
I have done voluntary work in prison for 5 years when I was a criminology student and consequently I have a mindset about such an environment. I have some experience based ideas on how detainees act, converse and generally relate to staff, whether they are wardens, volunteers or counselors. The words of Steven Shaps immediately hit home with me. He describes the reluctance the prisoners have when they meet him (They are usually sent) and how he talks and listens to them. I recognized that as something very realistic and likely to be effective. His description of the reactions and how he then manages to work with the men is impressive and truly wonderful.
I'd rather not giveaway anything he says and would like to encourage everybody to listen. Mind this though, it is not all about prison experience. That is just what really did it for me, but it is only a smal part of the interview. The podcast is mostly about anger and how to deal with it in the most regular examples such as in the family, between partners or dates.
I was wrong. On all accounts it is a very pleasant to follow conversation that Dr. David van Nuys and Steven Shaps have and the pointers on the subject - anger management, are very useful. Moreover, Steven Shaps takes me in completely when he relates about his work in prison. He describes his approach with the detainees and tells about his experiences.
I have done voluntary work in prison for 5 years when I was a criminology student and consequently I have a mindset about such an environment. I have some experience based ideas on how detainees act, converse and generally relate to staff, whether they are wardens, volunteers or counselors. The words of Steven Shaps immediately hit home with me. He describes the reluctance the prisoners have when they meet him (They are usually sent) and how he talks and listens to them. I recognized that as something very realistic and likely to be effective. His description of the reactions and how he then manages to work with the men is impressive and truly wonderful.
I'd rather not giveaway anything he says and would like to encourage everybody to listen. Mind this though, it is not all about prison experience. That is just what really did it for me, but it is only a smal part of the interview. The podcast is mostly about anger and how to deal with it in the most regular examples such as in the family, between partners or dates.
Labels:
autobio,
English,
podcast,
psychology,
review,
Wise Counsel
Subscribe to:
Posts (Atom)