Howard Chang is back; Small Talk

Is this Small Talk show of The Word Nerds about language? Or is it about micro-sociology? In any case, after a long hiatus, Howard Chang is back and he speaks with Dave Shepherd about small talk.

They demonstrate small talk, define small talk, indicate the goal of small talk, describe the use of small talk and analyze how it works - and sometimes won't work. Intertwined we have the usual musical bumpers and the 'rude word of the week' (gossip). For a show of this light and entertaining caliber the length - between 30 and 45 minutes - the original frequency - weekly - was just ideal. Now that the show comes out about every 3 weeks, one gets out of touch with the style and tone and has to get used all over again and again. I believe the show is as good as it ever was, it just needed to be weekly in order to maintain its cult.

Indications are, if at all, the show is going to stop, or become less frequent, rather than return to the weekly format. What a pity of a unique podcast. Maybe the Word Nerds need a larger team? Right now Dave Shepherd produces the show largely on his own, with Howard Shepherd, Howard Chang and Barbara Shepherd contributing to the content. Too much of a burden for Dave and enough to do for the rest of the Nerds. Can't they tap into the Word Nerds forum crowd? Currently there are 330 registered users and I can see some certified potential there...

Get your news elsewhere

When I studied criminology there was a standard joke (with serious intent). If somebody asked you: what would you say as a criminologist - what can be done about the ever rising crime figures? The answer was: Read another newspaper.

The Skeptics' Guide to the Universe podcast features an interview with sociologist Barry Glassner, who touches exactly on the same issue. He speaks of it as the Culture of Fear, which is also the title of a book he has written. He extends the scope of aforementioned joke to the way news media and politicians communicate in general. The point staying the same: among them there is the strong tendency (not to say interest) of painting a picture of reality with exceptional dangers blown out of proportion. News media generate the kind of exposure they need and politicians whip up the support they need - so it is to say they do so out of their own interest after all.

Barry says: if only the public would have a beginning understanding of statistics. If only people could tell absolute figures from percentages. I would add: if only they could understand expressions of chances and increased chances in the right proportions.

Apart from the book he has written about the culture of fear, he has recently written a book about food, and the many misconceptions the public has about its food. The same problems with ignorance and misinformation hold. So, if you want to be freed from your fears and stop worrying about the food you eat: go get your news elsewhere.

Eugene Sutorius - Marathon Interview

In een ver verleden, in een ander leven, zo voelt het, was ik een jongetje dat besloot dat hij rechten moest studeren. Hij had nog nooit zich in recht verdiept, er nog nooit een boek over gelezen en zelfs nog nooit een jurist gesproken. Hij had een beeld van recht dat hij later afdeed als niet realistisch. Dat was toen de rechtenstudie met een valse start en een kwakkelend vervolg nog net op tijd afgerond werd dankzij de minst juridische elementen erin: filosofie en sociologie.

Het beeld dat in mijn hoofd zat en dat ik me nog goed kan herinneren en tegenwoordig als idealistisch zou beschrijven, werd nooit door enig ander jurist onder woorden gebracht. Op zijn best is dat het beeld van leken en vooral van die leken die zich door rechtvaardigheidsgevoelens laten vervullen. En zo zat mijn definitie van recht in een definitie van rechtsopvattingen op het achterste bankje van de langzaamste leerling in de klas. Tot het laatste marathoninterview.

De jurist Eugene Sutorius komt aan het woord. Gearriveerd advocaat, rechter en in alle opzichten verstandig sprekend over recht. En daar herken ik opeens de taal van die middelbare scholier die zich met dienstweigeren en kraken bezighield. Die dacht dat recht over normen ging en over rechtvaardigheid. Tot mijn stomme verbazing gaat het een uur lang over de zaken die mij toen inspireerden en op een toon die bij mijn toenmalige beleving aansluit en tegelijkertijd met een woordkeus en een evenwichtigheid die de professionele jurist in mij als correct en juist gekwalificeerd voorkomt.

Heb ik dan toch de juiste studie gedaan? Voer voor een stevige heroverweging.