Under the title The novelist as God, Speaking of Faith had Krista Tippett converse with Mary Doria Russell writer of various SciFi novels that trigger issues of philosophy and theology. It was not an angle or a title that immediately drew me in, but a reader of this blog recommended this specific episode and so I set out to listen.
As predicted by my reader, Russell is dealing with the issues of the existence of God, the nature of God and the reconciliation of God's existence with human suffering in a humorous and light-hearted fashion. She is in fact so expressive and lively in this respect, she leaves her interviewer Tippett trailing behind. I am inclined to say Tippett and her staff didn't even get the message, when they chose the title, as neither God is treated as a novelist, nor the Novelist treated as a god. God is taken as the highest, widest and most omnipresent character in our narratives. Russell points out how such a figure as part of a narration, seen from the standpoint of a novelist, that is, one who is interested in the quality of the narrative, sheds light on certain theological issues.
And then, since we are dabbling in the dynamic, flexible and discretionary field of narration, you can take that idea of god in many more directions and not bother too much about consistencies. That is how Russell takes it lightly, because it is not about how it is, but about how you tell the tale. And even if it were a mere tale, it would be great, she reveals. And this has led her from Christianity, to atheism to Judaism, which I found a better story than much of what was quoted from her novels.
More Speaking of Faith:
The Buddha in the world,
Doubt,
Listening Generously - Rachel Remen, (recommended)
The Sunni-Shia Divide and the future of Islam,
Rabbi Abraham Joshua Heschel.
Tuesday, March 17, 2009
Sir Ian Hamilton - veertien achttien
In de Eerste Wereldoorlog betreedt een negentiende eeuwse mentaliteit het slagveld met twintigste eeuws oorlogsvernuft. Ik schrijf het hier op en ik weet niet meer precies wie ik paraphraseer - zovelen heb ik dit al horen zeggen. Een van de vele manieren waarop je deze weergave van de Grote Oorlog kan navertellen is door middel van de biografie van Sir Ian Hamilton. De podcast Veertien Achttien die de oorlog navertelt door middel van 228 verschillende biografieën, doet precies dat.
Sir Ian Hamilton was een Britse legerleider die dankzij de Boerenoorlog in Zuid-Afrika wel beter had kunnen weten. Ook uit bepaalde uitspraken die de verteller Tom Tacken van Hamilton aanhaalt, blijkt dat hij wel begon te begrijpen dat de techniek van de twintigste eeuw de verhoudingen op het slagveld veranderd hadden. Bepaalde tactieken stelde Hamilton voor te moderniseren, maar op het grotere plan, bleef men denken in oude patronen. En dat zie je in het door hem geleide offensief op Gallipoli.
Die oude patronen combineren twee elementen die in Gallipoli dramatisch uitpakken. Het ene is de overschatting van de aanval. Totdat de tank wordt toegevoegd aan het arsenaal van wapentuig, bepaalt het machinegeweer dat de verdediging in het voordeel is. Het tweede aspect, dat Tacken nauwelijks aanstipt, maar dat volgens mij ook meespeelt: overschatting van het Westen. Het speelde Rusland al parten tegen Japan en ik denk dat de Britten ook niet echt doorhadden dat de Turken hun mannetje wel stonden. En dus trokken de Britse troepen, waaronder veel Australiërs en Nieuw-Zeelanders, ten strijde met dubbele overmoed. Gallipoli werd een debacle waar velen, waaronder Hamilton, niet meer bovenop zouden komen.
Meer Veertien Achttien:
H.H. Asquith,
Anton Kröller,
Rosa Luxemburg,
Marie Curie,
August von Mackensen.
Sir Ian Hamilton was een Britse legerleider die dankzij de Boerenoorlog in Zuid-Afrika wel beter had kunnen weten. Ook uit bepaalde uitspraken die de verteller Tom Tacken van Hamilton aanhaalt, blijkt dat hij wel begon te begrijpen dat de techniek van de twintigste eeuw de verhoudingen op het slagveld veranderd hadden. Bepaalde tactieken stelde Hamilton voor te moderniseren, maar op het grotere plan, bleef men denken in oude patronen. En dat zie je in het door hem geleide offensief op Gallipoli.
Die oude patronen combineren twee elementen die in Gallipoli dramatisch uitpakken. Het ene is de overschatting van de aanval. Totdat de tank wordt toegevoegd aan het arsenaal van wapentuig, bepaalt het machinegeweer dat de verdediging in het voordeel is. Het tweede aspect, dat Tacken nauwelijks aanstipt, maar dat volgens mij ook meespeelt: overschatting van het Westen. Het speelde Rusland al parten tegen Japan en ik denk dat de Britten ook niet echt doorhadden dat de Turken hun mannetje wel stonden. En dus trokken de Britse troepen, waaronder veel Australiërs en Nieuw-Zeelanders, ten strijde met dubbele overmoed. Gallipoli werd een debacle waar velen, waaronder Hamilton, niet meer bovenop zouden komen.
Meer Veertien Achttien:
H.H. Asquith,
Anton Kröller,
Rosa Luxemburg,
Marie Curie,
August von Mackensen.
Subscribe to:
Posts (Atom)