De eersten die afvielen waren de politici. Ik heb het al niet zo op met politici in interviews. Zij zijn in het algemeen te goed getraind in het bewaren van hun evenwicht, zodat er veelal weinig te beleven valt en voor veel geprogrammeerde praatjes en aangemeten houdinkjes te genieten zijn. Als het dan bovendien over toestanden van meer dan twintig jaar geleden gaat, dan zijn juist die zaken het meest gedateerd. En toch kon ik het niet laten om ze een herkansing te geven.Geertsema, Van der Reijden, Diepenhorst en De Gaay Fortman komen in de eerste jaargang van Het Marathon Interview aan het woord. Ditmaal heb ik alleen Diepenhorst uitgezeten, maar ook bij hem is alles te gedateerd om echt van harte aan te bevelen. Tja, de kabinetsformatie van 1986. Had Nijpels het goed gedaan? Heeft Lubbers het goed gedaan? Het zal allemaal wel weer. Wat je van Diepenhorst en in iets mindere mate Geertsema meeneemt is de spreekstijl. Dat heb je tegenwoordig niet meer, die gedragenheid. Wat er bij Diepenhorst dan nog bijkomt is het archaische formuleren en bijna onwereldlijk taalgebruik (wat is 'innerlijke zending', in godsnaam?), maar het raakte me wel vanwege mijn juridische studie. (Dat was trouwens ook in 1986.) Diepenhorst spreekt als de arresten van de Hoge Raad die ik moest leren. En als je dan denkt hem te kunnen afdoen als een fossiel van de jaren dertig, dan verrast hij je op het eind met onverwacht progressieve denkbeelden.
Meer Marathon Interviews:
W.F. de Gaay Fortman,
Freek de Jonge,
Het Marathon Interview - vernieuwde VPRO podcast,
Karel van het Reve,
Jan Montyn.
