Good ideas are lurking all over the place. The trick is to recognize them and mostly they look too banal or too weird to be right. The Harvard Business IdeaCast explored a couple of the wacky business ideas in the 112th issue of their podcast. There are two ideas that you can apply to driving and it just knocks me off my feet to think how odd, simple and unbelievable they are, yet effective.
Idea #1: no left turns. This works especially well for people who have to make a lot of rides in urban areas. Left turns involve more waiting time and are more accident prone. Frequently, if you have various options for a route to choose, you have alternatives that involve fewer left turns. Delivery companies that adjusted their pathfinding systems to weigh in the amount of left turns saved time, money on fuel and accidents.
Idea #2: never drive faster than 60 mph (alternately 90 kph). A lot of the speeding does not translate into time gain. It only is spent on more maneuvering between lanes and such. It is also more accident prone and it uses more gas. The latter is not only consuming more money, eventually it implies also waiting time for refueling. Hence, sticking to the speed limit means safer, cheaper and even faster transport. Out of my own experience I might add: it is also less stressing for the driver.
The podcast also offers seemingly good ideas that did not work. In other editions numerous other business ideas are reviewed. The episodes usually last around 10 minutes and can therefore be very leisurely be consumed.
Thursday, September 25, 2008
Marte Roling - Marathon Interview
Op 18 juli jongstleden sprak Ger Jochems met Marte Röling in een van de beste Marathon Interviews uit de serie van 2008. Daarin vond ik Jochems uitblinken als interviewer. Röling heeft de neiging om wel heel vaag te zijn en Jochems weet uit het gesprek een geheel te smeden en een behoorlijk compleet portret van de kunstenares naar voren te laten komen
Röling was geboren voor de kunst en tijdens het gehele gesprek blijft dat zo vanzelfsprekend dat haar artistieke waarde ook geen onderwerp wordt. Röling doet gewoon wat ze doet, ze vond haar weg en blijft dat zo doen, ook nu haar grote liefde Henk Jurriaans dood is. En daardoor gaat het portret helemaal niet over de maatschappij of over conventionele verhoudingen. Rölings leven is een existentialistisch festijn, een spel haast, een zich werpen in de malle molen van inspiratie en gevoelens en zien waar het je brengt. Het komt maar zijdelings ter sprake maar ik vond het wel tekenend: Röling blijkt te houden van stunts zoals het meevliegen op de vleugel van een vliegtuig - wat ze ooit in Engeland heeft gedaan.
Jochems speelt met verve de rol van de misschien wat burgerlijke buitenstaander die probeert door te dringen en te begrijpen. Zoals in eerdere interviews van hem, zijn er een paar momenten dat ik zijn vragen te gesloten vond of vond dat hij te weinig geduld had om het antwoord te laten komen, maar voor het overige is hij het vooral die Röling in staat stelt om haar portret helder te maken. Het geheel dat ontstaat laat zich misschien nog wel het beste kenmerken door de uitroep: Leuk! Leuk, zoals Röling het zegt: schor, doorrookt, opgewonden en lacherig - als een jong meisje.
Meer Marathon Interviews:
Remco Campert,
Marjolijn Februari,
Jan Blokker,
Martin Simek,
Abram de Swaan.
Röling was geboren voor de kunst en tijdens het gehele gesprek blijft dat zo vanzelfsprekend dat haar artistieke waarde ook geen onderwerp wordt. Röling doet gewoon wat ze doet, ze vond haar weg en blijft dat zo doen, ook nu haar grote liefde Henk Jurriaans dood is. En daardoor gaat het portret helemaal niet over de maatschappij of over conventionele verhoudingen. Rölings leven is een existentialistisch festijn, een spel haast, een zich werpen in de malle molen van inspiratie en gevoelens en zien waar het je brengt. Het komt maar zijdelings ter sprake maar ik vond het wel tekenend: Röling blijkt te houden van stunts zoals het meevliegen op de vleugel van een vliegtuig - wat ze ooit in Engeland heeft gedaan.
Jochems speelt met verve de rol van de misschien wat burgerlijke buitenstaander die probeert door te dringen en te begrijpen. Zoals in eerdere interviews van hem, zijn er een paar momenten dat ik zijn vragen te gesloten vond of vond dat hij te weinig geduld had om het antwoord te laten komen, maar voor het overige is hij het vooral die Röling in staat stelt om haar portret helder te maken. Het geheel dat ontstaat laat zich misschien nog wel het beste kenmerken door de uitroep: Leuk! Leuk, zoals Röling het zegt: schor, doorrookt, opgewonden en lacherig - als een jong meisje.
Meer Marathon Interviews:
Remco Campert,
Marjolijn Februari,
Jan Blokker,
Martin Simek,
Abram de Swaan.
Subscribe to:
Posts (Atom)