Werkloosheid in Vroomshoop (2)

De vermelding in het Guinness Book kwam er. In 1984 was zo'n 50% van de beroepsbevolking van Voormshoop werkloos en de vooruitzichten bleven slecht. De actie van de jonge werklozen had de aandacht op Vroomshoop gevestigd en VPRO's OVT vertelt hoe de handen uit de mouwen gestoken werden om Vroomshoop er bovenop te krijgen. De gene, het isolement en de impliciete, hardnekkige ontkenning en het niet onder ogen willen zien van de problemen werd doorbroken.

De interviews laten horen dat tot op de dag van vandaag velen niet blij waren dat de vuile was buiten gehangen werd. Men is toch liever trots op Vroomshoop en om een Vroomshoper te zijn. Schoorvoetend wordt toegegeven dat het toch wel erg was en dat een en ander nu wel verbeterd is. De analyse van toenmalig Burgemeester Van Overbeke (Nu de burgervader van Hellendoorn, of all places!), politiechef Lodder en hoofd van de lagere school Massink, laten een nog lelijker beeld dan de statistiek zien. Niet slechts 50% werkloosheid, maar ook een negatieve spiraal van criminaliteit en ander onmaatschappelijk gedrag. Goed dus, er werd aangepakt en de situatie verbeterde, mede dankzij de aantrekkende economie.

Pikant detail is dat een van de briefschrijvers uit 1984 na 15 jaar werken in de sfeer van werkloosheidsprojecten anno nu werkloos is. 'Als je 50 wordt, wordt het toch moeilijker om een baan te vinden.' Alles is beter. Als het niet zo is, laat het in godsnaam niet naar buiten komen. Liever trots op Vroomshoop dan de misere in het gezicht te kijken. 1984 is uitgewist. Probleemwijk Het Zwarte Gat is gerenoveerd tot Nieuwoord, zelfs de straatnamen zijn veranderd. En als Van Overbeke nog wel eens door Vroomshoop rijdt vindt hij: "Het ziet er toch netjes uit."

The Daily Whiplash (9)

Yesterday I went without pain killers altogether. This morning I only have a wincing tinge of a headache, which I'd rather ascribe to a common disposition of mine than to the whiplash. As a side note on that common disposition it needs to be said I haven't had heavy headaches in years. Israel has been good on me and even in the last years in Amsterdam the aches were a minor issue, but until 1994 I was prone to exhausting headaches, either in the form of ghastly attacks, or aggravating cling things. In the interview with Bert ter Schegget it is said that headaches and migraine are a typical ailment of the Dutch Protestants. Oy vey.

Back to the main subject, back to the whiplash, back to back and neck. After the accident I have head headaches, but they were the first to subside. Then went the lower back pain, then middle back, then the shoulders, then the shoulder blades and what is left is the neck and incidental at that. Bilhah, the expeditious physiotherapist, pulled and rubbed and stretched and strained my neck on Sunday and when I reported some pain during this treatment, called me the princess on the pea. In Hebrew she is even a princess on a lentil. I feebly protested that at least I was a prince, pea or lentil or whatever legume, and I heard her think: 'prince, yeah, but a sissy at that.' Anne, not much of a man.