Machiavelli - Philosophy Bites review

We all know what deceitful manipulation Machiavellian politics are and what foul leaders Machiavellian politicians are. At best Machiavelli is displayed as the first and one of the smartest political theorists, with a realist inclination, a describer of how power works and can be wielded best. Is there more to be learned? Philosophy Bites gives the old Florentine a chance by interviewing Quentin Skinner on the man who remains influential since the sixteenth century.

What immediately was new for me were three facts Skinner tells about Machiavelli. One, he was a successful playwright in his time. Two, Il Principe was unique for being written in Italian, not Latin and three, the book stood in a tradition of advice treatises for the rulers, which were generally written in Latin and bore on the antique writers such as Seneca, Livy and Tacitus . So, the former diplomat, ventures to write in the common vernacular a book with advice for the ruler.

We know what the profound difference is and it struck his contemporaries already. Machiavelli doesn't waste his time in morality rules, he concentrates on what works. If immoral conduct is what is required of the prince, then so be it. He just has to keep up appearances. The deeper level Skinner reveals is that eventually Machiavelli pushes the ruler toward achieving glory. In his realism, he is intelligent enough to understand and to write down, that even though all means are open to acquire the power and to remain there, but that the ultimate efficacy lies herein to be a glorious ruler. And should you want to be credible in this department, better than being a hypocrite, it is to be truly just and fair.

More Philosophy Bites:
Rousseau,
Life on the Scales,
David Hume,
Several issues of Philosophy Bites,
Free rider problem.

Geschiedewistjedatjes - podcast recensie

Op het gebied van de geschiedenis podcasts probeer ik een zo compleet mogelijk beeld te krijgen. Nadat ik vorige maand weer eens de lijsten met engelstalige podcasts had nagevlooid op geschienis podcasts, heb ik dat de afgelopen week voor het Nederlands gedaan. Het resultaat is dat ik drie amateurpodcasts heb ontdekt en die wil ik in de komende dagen bespreken. Ik begin vandaag met Kees de Brouwers Geschiedewistjedatjes.

De podcast Geschiedewistjedatjes bestaat uit extreem korte schetsjes uit alle hoeken en gaten van de geschiedenis. Kees vertelt een kleinigheid in meestal niet meer dan anderhalve minuut. Het resultaat is inderdaad iets dat je met zijn neologisme geschiedewistjedatje kan omvatten. Het is een 'wist je dat...' uit de geschiedenis dat nauwkeurig niet meer dan een feitje blijft. Aardige weetjes zonder enige pretentie meer te doen dan een kort verhaal te vertellen - geschiedenis op lagere school niveau.

Hier en daar zijn de stukjes iets langer, maar die zou ik niet willen aanbevelen. De Brouwer moet het hebben van de korte schetsjes; bij de langere is de samenstelling rommelig. De zinnen lopen niet en de alinea vertoont geen samenhang. Bovendien ga je je bij de langere stukjes meteen nadrukkelijker afvragen waar we met deze feiten heen moeten. Als er een fundamenteel zwak punt is in deze soort podcasts, waarin elk hoofdstuk een nieuw onderwerp aan de orde komt dan is het dat er geen enkele diepere samenhang wordt aangeboord. Wat betekenen deze feiten? Het blijft op het niveau van de weetjes hangen en ik vraag me af, zelfs op het niveau van de basisschool, of dit de manier is om geschiedenis over te brengen.

Morgen en overmorgen twee uitstekende podcasts van Tom Tacken.