SGU and Mental Health Practice

The latest edition of the Skeptics' Guide to the Universe pays attention to a subject which interests me a lot and would like to see handled also in Shrinkrapradio and/or the Wise Counsel podcast. This subject is Skepticism in the realm of mental health practice.

I find it rather scary, that the title of 'therapist' is not protected and as a consequence, therapists range from conscientious mental help facilitators to quacks and scam artists. Similarly, the therapies used also range from soundly founded methods to pseudo-scientific or even potentially dangerous approaches. And last but not least, the way in which those therapies are presented, applied and followed range from properly attuned to blindly administered to all and again to the potentially dangerous. It is therefore very important that time and effort is spent into telling the ones from the others.

SGU interviews Scott Lilienfield, who is a psychology professor at Emory University and who was one of the editors to the book ' Science and Pseudoscience in Clinical Psychology' and to the magazine 'The Scientific Review of Mental Health Practice'. Lilienfield delivers a talk on the subject and hands an initial expose on this problem. I am very happy with this SGU podcast and hope to learn more.

Tour podcasts and on Rasmussen

After stage 8, the tour has taken on some new flavor. We are done with the first skirmishes and have gone on to true contest. Up until stage 8 we had no clear contestant. Nobody was named as a true favorite and nobody had shown something special that would warrant talk of: can he take yellow to Paris. But since stage 8 we can.

The charming thing is, we have a contestant who had not been mentioned anywhere among favorites before: Danish rider Mikael Rasmussen. He earned this honor by supremely winning stage 8 a heavy alp mountain stage. For the first time the question comes up: can he take yellow to Paris. And before I dig into that question, I have returned to looking for tour podcasts

I have tried two. One is from Bike Radar and the other from ITV. Both deliver a podcast of around 15 minutes recapping the stages as they come along. They comment on the events and make some analysis of what is to come. ITV also throws in some live sound clips from the race or from interviews with riders. Fine podcasts, better than the ones I found last year.

Now as to Rasmussen; can he win the tour? The short answer is: no. The long answer is: We have not seen a good climber but mediocre time trialer (like Rasmussen) win the tour since Pantani won in 1998. That was the tour dopage, with so many contestants thrown out and the only tour before that, I can think of, with a climber winning the tour was 1976 with Lucien van Impe. Other than on those occasions, the tour is won by the best time trialer or in any case, the time trialer who has kept his losses in the mountains at a minimum. The chance for a true climber is to take huge leads in the mountains, something in the order of 15 to 30 minutes so that the time trials cannot pose a threat any longer.

Rasmussen has no more than 3 to 10 minutes on the time trialers. Unless he makes more attacks tomorrow and also in the Pyrenees widens the gap, he is no contender. He is the main contender for the polka dot jersey though.

Jozias van Aartsen

Het marathoninterview bij de VPRO radio, afgelopen vrijdag, was met oud-minister Jozias van Aartsen. Het grootste gedeelte van het eerste uur gaat over het landbouwbeleid waar hij als minister verantwoordelijk voor is geweest. Ik genoot van zijn manier van praten, maar het onderwerp interesseerde me niet, waardoor ik bijna afhaakte. Op de valreep werd mijn aandacht alsnog in de podcast gezogen: Interviewer Ger Jochems brengt het onderwerp naar Irak.

Voor ik verder ga over Van Aartsen iets over de interviewer. Ger Jochems staat me aanvankelijk tegen. Hij heeft een indringende stijl, waarbij hij de geinterviewde in de rede valt en dwingt een bepaalde kant op te gaan. Daarbij heeft hij een wat plat Haags accent en een nogal ruwe woordkeus ('waanzinnig bezuinigen'), maar het werkt goed. Misschien een stijl die een interview met een politicus nodig heeft. Zie andere blogs van mij waarbij ik me over interviews met politici opwond. Dergelijke interviews waren met Ger Jochems zeker anders en waarschijnlijk beter verlopen.

Nu dan Van Aartsen en Irak. Wat hij daarover zegt, ligt in de lijn van de indrukken die ik hier vanuit Israel over Amerika en Irak heb gekregen. Er waren genoeg redenen om de oorlog te beginnen, maar van meet af aan is de ratio verkeerd gepresenteerd. Vervolgens is Europa, met name Frankrijk en Duitsland, buiten de deur gehouden. Daarna, wanneer Irak eenmaal uit handen van Saddam is, dan is de VN vertegenwoordiger vermoord en konden Frankrijk en Duitsland alsnog deelnemen, maar is het een one man show van de VS gebleven. En dus ook een one man problem en een one man mistake. Dat zijn min woorden, maar Van Aartsen lijkt die lijn ook te volgen.

Na Irak gaat het gesprek weer verder over Nederlandse politiek. Er valt onder meer te beluisteren hoe de VVD probeerde te leren van de PvdA.