Virtue - Philosophy Bites podcast review

Even though the podcast episodes of Philosophy Bites are concise and accessible, also to the not-so-well-versed in philosophy, the issues stay untouched in my playlist for a long time. Still, the podcast is for the discerning and need to be enjoyed with attention and interest. Hence it could happen that I got around listening to the issue about virtue, only a month after publication.

My favorite line about virtue is actually about vice and it comes from Rochefoucauld: L'hypocrisie est un hommage que le vice rend a la vertu (Hypocrisy is the homage which vice pays to virtue). It goes to show that in world of vices, there is still room for virtue, even if that is with the help of hypocrisy. That still leaves open the meaning of virtue. I was not aware of the role of virtue in philosophy until the podcast of Philosophy Bites.

It turns out, virtue is an important concept in the realm of moral philosophy. I was aware of the divide between consequentialism and ontologists. Which puts me on the level hosts Nigel Warburton and David Edmonds call the postage stamp philosophy, in other words: the over-simplified summary of philosophy for the average student. In this chapter virtue is introduced as yet another pointer for ethics, apart from consequences and a priori moral obligations. Close listening is advised as per normal.

More Philosophy Bites
Nietzsche,
Kierkegaard,
Machiavelli,
Rousseau,
Life on the Scales.

Hindenburg - veertien achttien podcast recensie

Het is met Paul von Hindenburg een beetje zoals met de naar hem vernoemde zeppelin. Een grote naam geplakt op een groots gevaarte dat een grootse reis aflegt en uiteindelijk in een vlammenzee, razendsnel een roemloos einde vindt. En is er alleen nog de huilende reporter, die weeklaagtover het vreselijke lot van de opvarenden. Dat is het gevoel dat ook beklijft na het horen van zijn biografie op Tom Tackens podcast Veertien Achttien.

Von Hindenburg vocht al in de Frans-Pruisische oorlog in de negentiende eeuw. Als de Grote Oorlog uitbreekt is hij eingelijk met pensioen, maar komt dan toch nog naar het fornt om Duitsland te redden tegen de Russen. Daarbij schijnt hij doorgedreven te hebben dat zijn de slag de slag bij Tannenberg werd genoemd, als verwijzing naar de middeleeuwse slag bij Tannenberg. Een man met gevoel voor historie dus.



Maar hoe goed was dat gevoel voor historie. Omkijken kon hij wel, maar vooruitkijken? De grote Hindenburg voerde de eerste wereldoorlog met alle anderen, als alle anderen. En als het misgaat weet hij het blazoen schoon te houden, al suggereert de versie van Tacken dat Hindenburg, als hij de dolkstootlegende al niet verzonnen heeft, er toch gretig van geprofiteerd heeft. Zo schopt hij het als krasse tachtiger to president van de Weimar Republiek. Hij helpt Adolf Hitler in het zadel, zij het niet van harte, maar zeker niet mwet het idee dat dit het doodvonnis van zijn Duitsland is. Al gauw sterft hij. En niet lang daarna is de ramp met de Zeppelin en daarna een nog grotere vlammenzee. Niets rest de kijker dan te weeklagen over het lot van de opvarenden.

Meer Veertien Achttien:
Oskar Potiorek,
Kato Takaaki,
Maximilian von Spee,
Khudadad Khan,
Käthe Kollwitz.