In de verse serie Marathon Interviews sprong het interview van Ger Jochems met voormalig commandant der strijdkrachten Dick Berlijn er op voorhand uit. Niet alleen zijn er met Berlijn de nodige hete hangijzers omtrent de missie in Uruzgan te bespreken, maar er was ook al meteen een aankondiging op het blog van Hanneke Groenteman.
De moderne interviews van drie uur blijken steeds opnieuw onvergelijkbaar met de oude van vijf uur. Hoewel drie uur toch ook lang is en de vijf uur in het verleden ook nogal eens te lang bleek te zijn, houd je toch bij vele van de nieuwe uitzendingen het gevoel dat er zoveel achter is gebleven. Ondanks alle goes is dat ook zo bij het interview met Berlijn. Interviewer Ger Jochems had hem misschien wat harder mogen aanpakken, of op bepaalde onderwerpen dieper voortborduren, maar ja dan heb je de klok.
Desalniettemin is er een heel behoorlijk produkt afgeleverd. Voor wie Berlijn nog niet kende (zoals ik) en voor wie het Nederlandse leger toch een beetje een abstractie is, komt er een heel interessant beeld naar boven. Berlijn probeert ook niets te verbergen en ontwijkt geen moeilijke vragen. Ook niet als het over Afghanistan gaat. Je kan ook zijn emotie wel begrijpen. De kritiek vanuit Nederland is makkelijk, maar opeens wordt duidelijk hoezeer de soldaten, tot en met de hoogste commandant, smeken om erkenning en morele steun. Hoezeer Berlijn dit verlangen ook rationeel probeeert weer te geven, het is de gevoelsmatige kant ervan die bij mij is blijven hangen. Niet wat je had verwacht van een generaal.
Meer Marathon Interviews:
Ward Ruyslinck,
Marte Röling,
Remco Campert,
Marjolijn Februari,
Jan Blokker.