I came out of the last episode of Binge Thinking History Podcast's series about the Royal Navy thinking that the British by the beginning of the 18th century had already begun to rule the waves. Yet the latest episode, around the Seven Years War, takes the narrative further and slightly adjusts this point.
Host Tony Cocks acknowledges the advanced position the navy has. Other important navies in Europe had been pushed off the scene, notably the Dutch and the Spanish. However, this left the British to compete with the French and France with its bigger population and fast growing economy looked to become even more formidable than the British. The covert competition, fast deteriorates from enmity to all out war. The Seven Year War, fought on all sides of the globe, from Canada, to the Channel, the Mediterranean, to India sees the French gain the upper hand.
In an exciting narrative accompanied with wonderfully apt sound effects, Cocks spells out what the positions are, where the key players go and how the tables are turned. Can we say that in the end the British indeed rule the waves? They surely assume that ruling the seas is the key to empire. The French however maintain strength on land and confrontations with the competition on the other side of the channel are still going to come up again. The next chapter will continue from the end of the 18th century I gather.
BTHP is an amateur podcast and the quality it aspires to is extremely demanding for host Tony Cocks as is for many of his colleagues who try to keep up their own history podcasts. What I see with BTHP and its likes, is that these demands are met, but the price across the board is that these good podcasts appear very infrequently. Months between issues are no exception. I think I am not the only one in their public that applauds the maintenance of quality and takes the long stretches as part of the bargain.
More BTHP:
Britannia Rules the Waves,
Royal Navy,
Win, lose or draw,
Blitz on London,
Battle of Britain.
Sunday, July 12, 2009
Emmeline Pankhurst - Veertien Achttien
Er is een mooi bruggetje te maken tussen de voorlaatste en de laatste aflevering van Veertien Achttien. Toen de hoofdpersoon van vorige week, Lord Kitchener, de Britse mannen opriep om dienst te nemen het nieuwe vrijwilligerlseger, Kitchener's Army, kreeg hij steun uit een opmerkelijke hoek: van de feministe Emmeline Pankhurst, hoofdpersoon deze week.
De feministes onder Pankhurst deelden witte veren uit aan elke man die nog ongeschonden door Londen rondliep. Waarom? Op het oog betekent de witte veer: lafaard, neem dienst. Maar waarom waren het juist de feministische Suffragettes die opeens de oorlogszaak zo hartstochtelijk oppakten? Twee gedachtes dringen zich op. De beweging voor vrouwenkiesrecht gold als tamelijk radicaal, een opposant van de gevestigde orde en zoals wel vaker met dit soort ideele groeperingen, kunnen zij hartstochtelijk nationalisme aannemen om een zekere legitimiteit te verkrijgen. Patriotisme is in de moderne historie een handig middel om de publieke opinie te bewerken, vooral in tijden van oorlog.
Maar dankzij Tom Tacken wordt nog een idee geopperd: hoe meer mannen dienst nemen, hoe meer het Home Front door vrouwen gerund moet worden. Hoe meer vrouwen aan het roer staan, hoe meer invloed in de samenleving, hoe meer de actieve participatie in politiek door vrouwen dichterbij komt. Het wordt vaak verondersteld dat de Eerste Wereldoorlog het algemeen kiesrecht versneld dichterbij heeft gebracht. Tacken suggereert dit ook, maar in dit verband is het wel aardig om de luisteraars te wijzen op een aflevering van BBC's In Our Time (Suffragism) dat iets anders oppert: het vrouwenkiesrecht was er al bijna en de oorlog heeft de boel alleen maar vertraagd.
Meer Veertien Achttien:
Lord Kitchener,
Walther Rathenau,
Komitas Vardapet,
John Condon,
Koning George V.
De feministes onder Pankhurst deelden witte veren uit aan elke man die nog ongeschonden door Londen rondliep. Waarom? Op het oog betekent de witte veer: lafaard, neem dienst. Maar waarom waren het juist de feministische Suffragettes die opeens de oorlogszaak zo hartstochtelijk oppakten? Twee gedachtes dringen zich op. De beweging voor vrouwenkiesrecht gold als tamelijk radicaal, een opposant van de gevestigde orde en zoals wel vaker met dit soort ideele groeperingen, kunnen zij hartstochtelijk nationalisme aannemen om een zekere legitimiteit te verkrijgen. Patriotisme is in de moderne historie een handig middel om de publieke opinie te bewerken, vooral in tijden van oorlog.
Maar dankzij Tom Tacken wordt nog een idee geopperd: hoe meer mannen dienst nemen, hoe meer het Home Front door vrouwen gerund moet worden. Hoe meer vrouwen aan het roer staan, hoe meer invloed in de samenleving, hoe meer de actieve participatie in politiek door vrouwen dichterbij komt. Het wordt vaak verondersteld dat de Eerste Wereldoorlog het algemeen kiesrecht versneld dichterbij heeft gebracht. Tacken suggereert dit ook, maar in dit verband is het wel aardig om de luisteraars te wijzen op een aflevering van BBC's In Our Time (Suffragism) dat iets anders oppert: het vrouwenkiesrecht was er al bijna en de oorlog heeft de boel alleen maar vertraagd.
Meer Veertien Achttien:
Lord Kitchener,
Walther Rathenau,
Komitas Vardapet,
John Condon,
Koning George V.
Subscribe to:
Posts (Atom)