Persoonlijk vond ik het interview met Jaap van der Zwan, maar matig. Martin Simek deed er alles aan, maar Van der Zwan kwam helemaal niet los. Het streven van het programma om tot de emotie door te dringen stuitte op een gast die alleen in algemeenheden wilde praten en daar in slaagde zelfs als het over emotionerende zaken ging. Niettemin kan je wel zien dat het motto van Simek 's Nachts overeind blijft: je blijft je verwonderen.Hoe is het mogelijk dat zo iemand zonder enige spoor bewogen te zijn, kan vertellen over het afscheid van zijn vader? De verzetsman was ter dood veroordeeld en vrouw en kinderen mochten afscheid van hem nemen. Ze werden geleid naar de kooi waar hij opgesloten was. Tegelijkertijd, als er al iets van emotie te merken is, dan is het over iets als het verdwijnen van Scheveningen als vissersdorp. Hij heeft er een boek over geschreven en laat weten dat hij bij het schrijven steeds kwader werd. De politiek heeft de authentieke bevolking van haar omgeving beroofd ten gerieve van de mondaine toeristencultuur aan het strand.
Wat is er nou precies verdwenen, wil Simek weten. En Van der Zwan begint te vertellen van een achterlijkheid waar je geen nostalgie bij voelen kan als luisteraar. De vissers slachtten in 1929 het jongste maatje aan boord, als zoenoffer om een goede vangst af te bidden. De bevolking woonde in krotten in de meest abjecte omstandigheden. Daar kan je toch niet naar terugverlangen? Het wordt niet duidelijk wat Van der Zwan dan wel gewild had. Daarover kan je je verwonderen en blijf je je verwonderen, want de uitzending geeft geen uitsluitsel.
Meer Simek op dit blog:
Lucie Stepanova,
Olaf Tempelman,
Paul Gelderloos,
Bas Heijne,
Herman Finkers.
