The hidden opinions of Harriet Beecher Stowe

A kind of dialog has evolved between Julie Davies of Forgotten Classics and myself. As Julie is reading Uncle Tom's Cabin on her show, we are exchanging thoughts on the issue of racism in this famous novel.

Until chapter 16 both Julie and myself have been struck by sentences that were sticking out of the text that made generalist remarks about blacks and that were quite demeaning. Julie has sort of taken on the position that Stowe, as a woman of her time, could not help herself from thinking along the lines of theories on racial traits and was not intentionally racist. In my previous review I have opposed this idea on account that these generalities neither fit in the story nor in the message of Uncle Tom and therefore take on a nagging racist motif.

Chapter 16 however, decidedly makes this much more complicated. Stowe lets loose a monologue by Marie St. Clare that expresses all the racism you could accuse her of and while this goes on it is so clear the writer makes a mockery of the speaker. In case this had escaped you, she closes off the chapter with explicitly stating her opinion. She positions herself, not just against slavery, but also explicitly against racism. This makes a strong point for Julie's view on the matter that the book is not racist. It makes however the ideas on racial traits rather problematic and especially Stowe's opinion on the issue remains hidden.

Together with great drama and sophisticated character positioning (with Marie, Ophelia and St. Clare) Stowe's novel takes us in and on the subject of race and equality she forces us to think. Even if her own answers are not so clear. Julie's choice to pick this book for her show turns out to be a fantastic one.

Picture: Title-page illustration by Hammatt Billings (wikimedia commons)

More Forgotten Classics:
The racism of Uncle Tom's Cabin,
Uncle Tom's Cabin revisited,
Cooking with Forgotten Classics,
Forgotten Classics - podcast review.

Olga Zuiderhoek en Paul Rosenmoller

Om echt een heel goed interviewprogramma te zijn, zou KRO's voor 1 nacht wat meer lef moeten hebben. Sommige van de vragen die Marc Stakenburg stelt zijn te comfortabel voor de spreker. Regelmatig volgen er antwoorden die niet aangepakt worden. Steeds blijkt wel uit de reacties van Stakenburg dat hij goed geconcentreerd is en heel af en toe prikt hij wel een beetje, maar meer wordt het niet.

Zoals bijvoorbeeld in het gesprek met Olga Zuiderhoek, waarin hij een paar keer haar eigen uitspraken naar haar terugkaatst, of haar verrast met een vergelijking tussen het universum van de film Abel en het Assen waar Zuiderhoek opgegroeid is. Maar al snel verklaart hij: 'daar zal ik je niet langer mee lastig vallen,' en keert terug naar veilig terrein. Het maakt de interviews een beetje zelfgenoegzaam en het wordt gered door goede gasten die zich uit eigen beweging laten zien. Olga Zuiderhoek is er zo een, maar met een wat pittiger interview zouden we toch wat meer de onbekende Olga te zien kunnen krijgen, denk ik. En dan is het een gemiste kans.

Zo'n interviewflauwte is natuurlijk dodelijk met een gast die teveel schermen om zich heen heeft. In deze categorie vallen bij mij de politici en de komieken. Van het interview met Paul Rosenmöller verwachtte ik daarom niet zoveel en het is nogmaals dankzij de gast zelf dat het toch nog wat wordt. Rosenmöller gaat de moeilijkheden niet geheel uit de weg, maar Stakenburg laat hem wel de toon bepalen als het over Fortuin of Rosenmöllers verleden met fanatieke Marxisten gaat. Dat is dan ook een gemiste kans. En dan zwijg ik nog over de obligate muziekjes die in het programma gemonteerd worden en die regelmatig niets met het geprek te maken hebben.

Eerder over KRO's voor 1 nacht:
Gijs Wanders en Adjiedj Bakas,
Arnon Grunberg.