Olga Zuiderhoek en Paul Rosenmoller

Om echt een heel goed interviewprogramma te zijn, zou KRO's voor 1 nacht wat meer lef moeten hebben. Sommige van de vragen die Marc Stakenburg stelt zijn te comfortabel voor de spreker. Regelmatig volgen er antwoorden die niet aangepakt worden. Steeds blijkt wel uit de reacties van Stakenburg dat hij goed geconcentreerd is en heel af en toe prikt hij wel een beetje, maar meer wordt het niet.

Zoals bijvoorbeeld in het gesprek met Olga Zuiderhoek, waarin hij een paar keer haar eigen uitspraken naar haar terugkaatst, of haar verrast met een vergelijking tussen het universum van de film Abel en het Assen waar Zuiderhoek opgegroeid is. Maar al snel verklaart hij: 'daar zal ik je niet langer mee lastig vallen,' en keert terug naar veilig terrein. Het maakt de interviews een beetje zelfgenoegzaam en het wordt gered door goede gasten die zich uit eigen beweging laten zien. Olga Zuiderhoek is er zo een, maar met een wat pittiger interview zouden we toch wat meer de onbekende Olga te zien kunnen krijgen, denk ik. En dan is het een gemiste kans.

Zo'n interviewflauwte is natuurlijk dodelijk met een gast die teveel schermen om zich heen heeft. In deze categorie vallen bij mij de politici en de komieken. Van het interview met Paul Rosenmöller verwachtte ik daarom niet zoveel en het is nogmaals dankzij de gast zelf dat het toch nog wat wordt. Rosenmöller gaat de moeilijkheden niet geheel uit de weg, maar Stakenburg laat hem wel de toon bepalen als het over Fortuin of Rosenmöllers verleden met fanatieke Marxisten gaat. Dat is dan ook een gemiste kans. En dan zwijg ik nog over de obligate muziekjes die in het programma gemonteerd worden en die regelmatig niets met het geprek te maken hebben.

Eerder over KRO's voor 1 nacht:
Gijs Wanders en Adjiedj Bakas,
Arnon Grunberg.