Just when I discovered the radio program and podcast Tapestry in which Mary Hines speaks with guests about issues of spirituality, an episode came up with Karen Armstrong. We have had Armstrong on the very similar program and podcast Speaking of Faith as well as at TED and UChannel Podcast. Especially now that she is active with her Charter For Compassion, Armstrong appears frequently in the media. Obviously also in podcasts. Tapestry is just the podcast for her to show up in.
The Charter For Compassion is less subject of the conversation with Mary Hines. More so is Armstrong's latest book The Case for God. And just as the previous program I reviewed (with Terry Eagleton) the matter at hand is that of the confrontation between religion or spirituality and the rabid atheism and anti-religion of Richard Dawkins and Christopher Hitchens. As Eagleton did, Armstrong emphasizes how the attacks on religion from this atheist ideology is taking on the wrong category, the wrong language. Yet, Armstrong's explanation of religion is very different from Eagleton.
Karen Armstrong states religion is a call for action, but does so in terms that have me interpret this more as being an emphasis on experience. Of course this lies in the doing, but as Armstrong puts it, she reveals the very intense quest for meaning as elementary to religion. Her language is that of the singular activity which eventually, apart from doing the right thing, aims towards 'God' without knowing where it will end up. And this is the spirituality of hermits, yogis, whirling dervishes and monastics. It is true that this is religion, but it forgets the communal aspect of religion. That of shared outlook, shared ritual and established symbols. That communal, traditional religion is what bothers the atheists. And that communal and traditional religion frequently stands more in the way of the elated experience and moral action Armstrong describes than that it inspires to it.
More Tapestry:
Terry Eagleton.
More Karen Armstrong:
A plea for compassion,
Interfaith and Compassion - Karen Armstrong,
Speaking of Faith and TED.
Thursday, December 3, 2009
Rudi Kross - Het Marathon Interview
Zojuist verscheen in de nieuwe feed van VPRO's Het Marathoninterview een zeer memorabel gesprek dat John Jansen van Galen in 1989 had met Rudi Kross. Mijn oude recensie daarover gaat als volgt:
Rudi Kross fulmineert tegen de popmuziek; Rudi Kross analyseert hoe de chaos van Suriname, leidde to moralisme, wat weer leidde tot een suri-fascisme. Van dat fascisme beticht hij de dictatuur van Bouterse, waar hij toch zelf een zekere periode adjudant van is geweest. "Als een burgemeester in de oorlog?" "Ja, als je dat zo wilt noemen." En passant wordt de tour van '89 aan Fignon toegeschreven (achteraf weten wij wel beter) en heet Suriname 'dat ding'. Dat ding dat de Nederlandse koloniaal gebruikt heeft tot hij het niet meer nodig had en toen anderhalve eeuw te laat onrijp de onafhankelijkheid ingeschopt.
Het marathoninterview dat John Jansen van Galen met Rudi Kross heeft in 1989 is een emotionele wervelwind. En een orgie van het bloemrijke taalgebruik, de secure dictie en het onverschrokken zoeken naar de juiste woorden van Kross. De haat-liefde verhouding met Suriname, met Nederland, met Links, met Bouterse, maar zonder te schmieren. Kross zegt het over de Surinaamse cultuur, en daarmee over zichzelf, waarin het zo anders is dan de Nederlandse: het laat de emotie bestaan. (Ik paraphraseer op mijn onbeholpen -Nederlandse?- manier) Het geeft de ruimte voor iets van esoterie, het vreemde, het mysterie, het unieke. Nederlands is het daarentegen - zo stelt hij nadrukkelijk - om alles te vergewonen. "Oh, je bedoelt eigenlijk te zeggen dat .." Te banaliseren?
Zo niet bij de Surinamers, niet bij Rudi Kross, niet in dit avontuurlijke marathoninterview. Waarin zomin het bagatel als de grote zaken banaal worden. Niets wordt vereenvoudigd. De complicaties worden niet uit de weg gegaan. En Kross blijft proberen uit te leggen, te duiden. Het mysterie blijft bestaan, maar de emotie komt over en trilt nog na, diep in mijn botten, ook hier ver buiten Nederland en bijna 20 jaar na dato.
Meer Het Marathon Interview:
Ina Muller van Ast,
Jan Wolkers,
Henk Hofland (o.a.),
Diepenhorst en andere politici,
W.F. de Gaay Fortman.
Rudi Kross fulmineert tegen de popmuziek; Rudi Kross analyseert hoe de chaos van Suriname, leidde to moralisme, wat weer leidde tot een suri-fascisme. Van dat fascisme beticht hij de dictatuur van Bouterse, waar hij toch zelf een zekere periode adjudant van is geweest. "Als een burgemeester in de oorlog?" "Ja, als je dat zo wilt noemen." En passant wordt de tour van '89 aan Fignon toegeschreven (achteraf weten wij wel beter) en heet Suriname 'dat ding'. Dat ding dat de Nederlandse koloniaal gebruikt heeft tot hij het niet meer nodig had en toen anderhalve eeuw te laat onrijp de onafhankelijkheid ingeschopt.
Het marathoninterview dat John Jansen van Galen met Rudi Kross heeft in 1989 is een emotionele wervelwind. En een orgie van het bloemrijke taalgebruik, de secure dictie en het onverschrokken zoeken naar de juiste woorden van Kross. De haat-liefde verhouding met Suriname, met Nederland, met Links, met Bouterse, maar zonder te schmieren. Kross zegt het over de Surinaamse cultuur, en daarmee over zichzelf, waarin het zo anders is dan de Nederlandse: het laat de emotie bestaan. (Ik paraphraseer op mijn onbeholpen -Nederlandse?- manier) Het geeft de ruimte voor iets van esoterie, het vreemde, het mysterie, het unieke. Nederlands is het daarentegen - zo stelt hij nadrukkelijk - om alles te vergewonen. "Oh, je bedoelt eigenlijk te zeggen dat .." Te banaliseren?
Zo niet bij de Surinamers, niet bij Rudi Kross, niet in dit avontuurlijke marathoninterview. Waarin zomin het bagatel als de grote zaken banaal worden. Niets wordt vereenvoudigd. De complicaties worden niet uit de weg gegaan. En Kross blijft proberen uit te leggen, te duiden. Het mysterie blijft bestaan, maar de emotie komt over en trilt nog na, diep in mijn botten, ook hier ver buiten Nederland en bijna 20 jaar na dato.
Meer Het Marathon Interview:
Ina Muller van Ast,
Jan Wolkers,
Henk Hofland (o.a.),
Diepenhorst en andere politici,
W.F. de Gaay Fortman.
Subscribe to:
Posts (Atom)