Thomas Dekker 35e

Na de veertiende etapppe staat onze jongen in de tour op de 35e plaats. Na een sensationele bergetappe, waarin hij hard heeft moeten werken voor gele-truidrager Rasmussen, kwam hij binnen met de besten. Hij was zelfs sneller dan aanvakelijke kopman Denis Mentsjov.

In het jongerenklassement levert de prestatie hem een stijding met een plaats op: van 7 naar 6. In mijn ogen doet Dekker het goed. Dit lijkt op een waardig debuut en een belofte naar meer.

Wat er intussen rond de opgestane kopman gebeurt is niet goed voor het team, niet voor de tour en niet voor het wielrennen. Het was wachten op verdachtmakingen rondom de aanvoerder van het klassement. Armstrong ging nooit vrijuit. Met terugwerkende kracht hebben we onze twijfels over Pantani, Ulrich en Riis ontwikkeld, zodat we sinds Indurain (1995) al geen helemaal smetteloze en onverdachte tourleider hebben gehad. Maar wat kan er nou eigenlijk over Rasmussen gezdg worden? Is hij positief op enige test? Nee. Hij heeft tests gemist, naast alle tests die hij wel gedaan heeft. Ik heb nog niemand horen aantonen dat, gesteld hij zou doping gebruikt hebben toen hij de tests miste, hij er nu voordeel mee zou hebben. Wat er overblijft is dat Rasmussen verdacht is. Niet fraai, maar ook te weinig concreet om hem ergens van te beschuldigen. En dus ook te weinig om hem te straffen.

Het wielrennen dreigt in zijn haast om schoon schip te maken, door te slaan naar roomser dan de paus te zijn. Naar het uitsluiten van renners die geen overtreding hebben begaan waarop uitsluiting de straf is volgens de reglementen. Naar het laten tekenen van contracten die zodanig ongunstig zijn voor de renners dat het onredelijk wordt. Alle voorwaarden voor een heksenjacht. En zo'n jacht levert zelden een vervolging van de boosdoeners op, maar eerder van de buitenbeentjes, wier enige fout het was om een buitenbeentje te zijn en een stok te leveren om de hond te slaan.