Net als vorig jaar heeft de Volkskrant een podcast in het kader van de Tour de France. Ook dit jaar gaat het om incidentele uitzendingen die maar een paar minuten kort zijn. Dit jaar staat het in het teken van het laatste jaar van Michael Boogerd; vorig jaar waren het gesproken columns van de journalisten ter plekke.
Het levert een amateuristisch oeuvre op. De casts zijn te kort, de kwaliteit is minimaal, de regie ofwel de postproduktie lijkt te ontbreken en zo er al een formule is, wordt daar niet eens consistent de hand aan gehouden. Moet het over Boogerd gaan? Kan er best een stukje van Bram Tankink over Bram Tankink tussendoor. Ten slotte komen de casts ook niet op een regelmatige tijd uit.
Kortom, de Volkskrant ziet wel wanneer er iets afgeleverd wordt en je moet maar afwachten of het je ergens verder neemt waar we de vorige keer gebleven zijn. In vergelijking met Britse en Amerikaanse kranten is het een regelrechte blamage. Naar mijn mening is dit symptomatisch voor podcasts in het Nederlandse taalgebied in vergelijking tot het Engelse. Totale achterlijkheid zowel qua inhoud als qua kwaliteit. Lulligheid troef.
No comments:
Post a Comment