Amerikaanse kandidaten - NRC FM

Op dezelfde dag dat voormalig VPRO-man Ronald Van den Boogaard de NRC FM podcast afdoet als Een krant speelt radio, beluisterde ik de volgende aflevering van deze aarzelende poging in de nieuwe media. Het onderwerp is de Amerikaanse verkiezingen, meer in het bijzonder de potentiele presidentskandidaten. In het achterhoofd speelt de vraag of NRC FM al iets begint te leren, al dan niet naar aanleiding van de ongezouten kritiek.

Om maar met de kleine positieve kanten te beginnen. De inleiding duurt niet meer ellenlang, de sprekers worden voorgesteld en er worden zowaar geluidsfragmenten afgespeeld. De geluidskwaliteit is iets beter dan de vorige keer, maar nog altijd beneden peil. Het duurt steeds een paar seconden voordat een nieuwe spreker de juiste sterkte in zijn microfoon meekrijgt en er is nog altijd veel achtergrondgeluid.

Wat gebleven is, is het gehakkel van de presentator en dat hij deel wordt van de discussie. De discussie verloopt uitermate rommelig en er valt weinig op te tekenen wat in overige media niet al uitentreure over Hillary Clinton en Barack Obama (want zij krijgen de meeste aandacht) is gezegd. Ten slotte krijgt Heleen Mees de ruimte om haar pet peeve, die van het sexisme in de wereld te spelen, zelfs op een ad hominem manier ten opzichte van andere panelleden. Kortom, het blijft een haastig en onprofessioneel in elkaar gebakken podcast, waarmee een serieuze krant eigenlijk niet voor de dag kan komen.

Vorige post over NRC FM.
En over podcast bij de Volkskrant.