Alexander Samsonov - veertien achttien recensie

In zijn serie Veertien Achttien besteedt Tom Tacken ook aandacht aan het oostfront. Je bent geneigd vooral aan het westelijk front te denken, met de spreekwoordelijke loopgraven. Daarbij komt dan hooguit nog Gallipoli ter sprake, maar dan heb je het zo ongeveer gehad. De Russen worden vaak slechts genoemd aan het begin, wanneer ze - eerder en sneller dan het Von Schlieffen Plan berekend had - zich mobiliseerden, waardoor de oorlog sneller begint. Dan is het een tijd stil en komen de Russen pas weer op het toneel met de vrede van Brest-Litovsk, waarmee ze de oorlog vroegtijdig verlaten, waardoor die weer langer doordrijft in het westen.

Wat er allemaal gebeurde aan het oostfront blijft in zo'n constellatie nogal summier en je gaat al gauw denken dat de Duitsers het redelijk makkelijk hadden daar. En de Dubbelmonarchie? En de Ottomanen? Je moet het me niet vragen. Wat ik helemaal niet verwacht had, was dat de Duitsers in het begin bijna het onderspit delfden en snel meer troepen naar het Oosten moesten zenden. En dat daar de regie werd gevoerd door Von Hindenburg en een carriere werd begonnen door Ludendorf.

Het komt allemaal aan de orde in de laatste aflevering bij Tom Tacken als hij stil staat bij de Russische generaal Samsonov. De tragiek van Samsonov is dat zijn voordeel teniet wordt gedaan door een slechte samenwerking met een andere generaal (Rennenkampf). Een herhaling van de voorgaande oorlog, de desastreus verlopen confrontatie met Japan. En zo verspelen de Russen een kans op snel succes en weten de Duitsers het tij te keren. Al levert het ze niet meer dan een spagaat op waarin ze de snelle overwinning ook niet meer kunnen halen en terechtkomen in de stellingenoorlog waar ze niet op berekend waren.

Ook van Tom Tacken:
Dicke Bertha; Bertha Krupp,
Veertien Achttien - recensie,
Sterke Geschiedenis.