De jongens van Foppe

Ik mag me dan als internet-intellectueel onledig houden met educatieve podcasts, ik volg ook een paar sporten on-line. Daar komen dan toch een paar primaire driften naar boven en ontdekte ik en passant (zie blog en blog) dat ik heel conservatieve sentimenten heb als het op voetbal aan komt.

Daarbij wil ik wel aantekenen, dat ik meer en meer begin af te haken bij de grote evenementen. Vorig jaar was het WK een deceptie. De Tour de France is een deceptie, eigenlijk al sinds 1998. En als je nu de berichten leest over Riis dan verlies je met terugwerkende kracht nog een jaar. Ik was trouwens altijd een liefhebber van Jan Ulrich, maar die heeft er ook alles aan gedaan om dat te bederven.

Maar goed, ik wilde het over voetbal hebben. Waar het WK en de grote elftallen, elkaar in een verlammende greep hebben, zowel in de Champions League als in de competities voor nationale teams, ontdekte ik vorig jaar al een sprankeling in het U21 gebeuren. En daar werden we ook meteen kampioen. En opnieuw.

De persoon van Foppe de Haan past daar prima bij. Zoals hij prima bij Heerenveen paste, al die jaren en ons de sympathiekste subtopper bracht. Laat Foppe eerst maar eens schitteren op de Olympische Spelen. Maar als hij Oranje naar Zuid Afrika zou nemen. Zou Foppe dan sneuvelen in de waanzin van de verkramping die bij het hoogste podium hoort? Of zou Foppe de verademing zijn en ons een WK brengen om nooit te vergeten?