Het weerzien (overdrachtelijk dan) met Lubbers was niet speciaal prettig. Kon ik hem vroeger niet zo waarderen, dat werd na drie uur interview op podcast niet anders, al stond ik er wel voor open. Er is iets in de rhetoriek van Lubbers dat hem onaantastbaar maakt. Ik heb wel vaker geschreven dat interviews met politici bij voorbaat tot mislukking gedoemd zijn omdat ze zich in een web van woorden spinnen om er zo voordelig mogelijk uit te komen. Al zou drie uur toch een hoop tijd moeten zijn. En Chris Kijne is niet de eerste de beste interviewer.Er zou nog een reden kunnen zijn. Lubbers is nu 68. Ondanks de deconfiture bij de VN, zou je toch zeggen dat zijn politieke leven als een gesloten boek kan worden beschouwd en hij wat opener kan zijn in omzien - er zijn geen verkiezingen meer te winnen of te verliezen. Maar de Lubberstaal blijft fier overeind. Zelfs over de affaire bij de VN wordt gesproken en je kan er geen vat op krijgen. Goed, formeel staat hij in zijn recht, en misschien is er inderdaad niets gebeurd, maar er komt geen mens door. En is het ongemakkelijke kuchen omdat hij al drie uur aan het praten is, of zijn het freudiaanse afleidingen omdat er werkelijk een gevoelige snaar wordt geraakt? Kijne laat het liggen. Het blijft een goed interview, maar Lubbers blijft eveneens onaantastbaar, onaanraakbaar en daardoor steriel.
Meer Marathon Interviews:
Jan Leijten,
Bertus Hendriks,
Gerrit Wagner,
Rijk de Gooyer,
Hans Galjaard.
No comments:
Post a Comment