Er is een boek van Lea Dasberg, dat ik niet gelezen heb, maar dat me aanspreekt alleen al om de titel: Grootbrengen door kleinhouden. Daar wordt het Nederlands maternalisme zo goed gevangen dat ik me door haar meteen begrepen voel. En dan hebben we ook nog iets gemeen: Nederland achter ons gelaten hebben en onze eindbestemming in Israel gevonden. Genoeg om op voorhand al te genieten van het marathoninterview uit 1989.
Interviewster Harmke Pijpers laat Dasberg lang vertellen over haar kindertijd. Daarna, langs een heel natuurlijke overgang komt ze te spreken over haar pedagogische principes. Daar zitten prachtige gedachtengangen tussen. Zoals bijvoorbeeld: het is te riskant om een toekomst te bouwen op de zelfontplooing. In haar optiek moeten kinderen gestimuleerd worden. Desnoods ook moeten ze hard aangepakt worden - Dasberg gelooft niet in zielig doen. Mensen moeten maar leren dat sommige tegenslagen er in het leven bijhoren. Pech hoeft niet weg, voor haar. Geen recht op een pechvrij bestaan.Dat had ze zelf ook niet. En zo legt ze zich neer bij de afstand die haar invaliditeit noodzakelijkerwijs tot mannen schept. Maar ze geeft ook aan geboft te hebben, met datgene wat elk kind nodig heeft, maar niet altijd krijgt: ouders die je lief vinden. Die je mooi vinden en die hun verwachtingen en hoop over je koesteren. De mens moet met het basisgevoel opgroeien dat het kostbaar is. Waarna het ook nog over Israel gaat. Voor mij is dat niet minder fascinerend, maar ik kan me voorstellen dat dat gedeelte, juist doordat het zo gedateerd is, de gemiddelde luisteraar wat minder raakt. Het Israel van 1989 is niet meer het Israel van 2007, al kan je versteld staan over hoeveel er nog wel hetzelfde gebleven is.
Meer Het Marathon Interview:
Rudi Kross,
Ina Muller van Ast,
Jan Wolkers,
Henk Hofland (o.a.),
Diepenhorst en andere politici.
No comments:
Post a Comment